Onder de oppervlakte

Zon maar koud - vloeibaar maar vast - overeind en ondersteboven - spiegel en 't spiegelbeeld; tweetallen gekoppeld in hun tegenstelling. Maar telt de spiegel? Wat kwam Alice tegen toen ze er doorheen stapte? Kwam ze in het spiegelbeeld terecht of was het eigenlijk een loep die de werkelijkheid vergrootte tot absurdistische proporties. En wat geldt dan voor de oppervlakte? Wat ligt er onder het ijs? Wat kruipt er onder de huid? Is dat al wat niet naar boven komt & daarmee het antoniem compleet makend?

Albatros

Het zonnetje was op. Het was iets kouder dan de afgelopen dagen, maar mooi weer. Daarom ging ik op pad. Op weg naar verder; het doel was niet belangrijk, het was de reis die telde.

Ik was de stad niet uit. De rivier was de barrière, daar begon de mist. De weg, die net belangrijk was, verdween. De borden boven mij waren schimmen, die in het voorbij gaan door de flarden heen half leesbaar waren. Ik was op weg, ik wist niet waarheen en ik zou het zo ook niet te weten komen.

Ik voelde me alsof ik door een filmset reed. Een filmset gemaakt voor Edgar Allan Poe. Elk moment verwachtte ik voor mij een ruïne te zien, waar achter de muren de meeste gruwelijke dingen plaats zouden vinden. Maar de ruïne kwam niet, het zonnetje wel.

Opeens lag de weg weer voor mij open. En toen zag ik het konijn en reed er overheen. Tuurlijk, het was al plat, hij deed het al niet meer. Zo plat zelfs dat ik niets merkte. Maar een plat konijn is ook konijn, al is het ex-konijn, voltooid verleden tijd.

Zo kwam ik alsnog bij Poe terecht en sleep ik het konijn al dagen mee, als ware het mijn albatros.

Kort verhaal

De bibliotheek is groot en nieuw. Hoeveel boeken passen in één gebouw. Honderd boeken kan ik bevatten. Duizend boeken zijn er al erg veel. Tienduizend is nog meer, net als honderdduizend. En dan staan er in dit gebouw weer veel meer. Erg veel boeken bij elkaar dus.

Een bibliotheek is een boekenbewaarplaats, toch maken wij er veel meer een boekenuitleenplek van. In ons hedendaags concept gaat het niet goed met de bibliotheek als alle boeken er zijn, maar dat houdt dus in dat als je een boek zoekt je niet naar een goede bibliotheek hoeft te gaan. Een slechte bibliotheek heeft daarentegen sowieso niet alle boeken. Daar sta je dan.

En zo stond ik er dus ook, in de bibliotheek zoekend naar alle korte verhalen die er niet waren. Juist wat er niet is wil je hebben, toch? Maar hoe weet je wat er niet is als je het niet kent. Het huis van kennis wordt een bron van frustratie als je denkt dat er meer moet zijn, maar vinden lukt niet; hoe sterk moet je in je schoenen staan om aan een bibliotheek te twijfelen?

Meer is echt niet altijd beter.

Kinderarts

Opeens stond ze naast me. Het ging niet subtiel: vlakke hand op mijn bureau met daaronder het papier. Ik schrok op van mijn scherm en keek opzij. Daar stond een meisje, een jaar of twaalf. 'Kinderpostzegels?'

Ik braaf postzegels kopen voor Afrikaanse kindertjes, die moet in Sales gaan werken dacht ik, maar ik zei '...een brief naar Afrika sturen lukt niet met deze postzegels, wat hebben die kinderen er dan aan?' Dat zou Sherida wel even haarfijn uitleggen. Domme vraag.

Kinderpostzegels kosten tegenwoordig 7 euro 92. Tel daar nog wat kaarten bij op, een fooi voor Afrika en je hebt een leuk bedrag. Binnen no time wist Sherida wat ik zou betalen en ik moest denken aan de You Tube video van Stenders over het dozijn. Dit jaar moest Sherida de Cito toets doen, maar daar maakte ze zich geen zorgen over en later werd ze kinderarts.

Braaf tekende ik mijn machtiging en vertelde haar dat ze maar even moest laten weten als ze klaar was met haar opleiding; ik zou dan wel wat kinderen het ziekenhuis in laten struikelen. Ze keek me schuchter aan ging snel door naar haar volgende klant.

Werkster gezocht

De muis hier lijkt niet op zoek te zijn naar iets - naar kaas, zijn klompjes of muizinnetje - maar naar zijn 'right of passage'. Hij - of zou het een zij zijn? - heeft geen haast; rent niet, maar flaneert. Kijkt me zo nu en dan aan alsof ie zeggen wil, 'jij ook hier? ook onderweg?' en scharrelt dan door. Een scharrelmuis in transit.

De natuur neemt de stad over. Er zijn ijsvogels in Amsterdam, vossenkolonies in Londen, havikken in Central Park en een muis in mijn woonkamer.

Natuur is hip & milieu is hot, mijn muis is welkom dus. Maar muizen zijn incontinent en ik ben al niet zo goed in schoonmaken. Daarom ben ik op zoek naar een werkster.

Een muis loopt in mijn huis. Ik zoek een werkster voor mijn muis. Hij loopt niet zomaar hier, maar dit loopt uit de hand.


Muis zoekt werkster; alle reacties welkom.